“ครู”

“ครู”

"ลูกตัดสินใจดีแล้วใช่ไหม...ที่จะเป็น ครู” 

 แม่เอ่ยปากถาม หลังจากที่ทราบว่าผมจะสอบบรรจุเข้าเป็น 'ครู'

"ครับแม่...แม่จะได้มี 'ทายาทอสูร' คนต่อไปไงครับ"

ผมกระเซ้า แต่แม่กลับทำหน้าจริงจังไม่ยอมเล่นด้วย

“นี่แม่พูดจริงนะ.. แม่อยากให้ลูกคิดให้ดี ก่อนที่ลูกจะตัดสินใจเป็น 'ครู' "

"โอ้โห... ทำไมแม่ต้องจริงจังขนาดนั้นด้วยล่ะครับ แค่ผมจะสอบบรรจุแค่เนี๊ยะ ยังไม่รู้ผลเลยนะครับแม่"

ผมแกล้งโวยวายเมื่อเห็นแม่ทำหน้าดุ แต่แม่ได้กล่าว 'คำสอน' ที่ผมจดจำไปตลอดชีวิต

"ลูกจำ 'คำแม่' ไว้นะ... เมื่อลูกตัดสินใจเป็น 'ครู' ลูกจะต้องเป็น 'ครู' ไปตลอดชีวิต"

แม่หยุดชั่วครู่แล้วพูดต่อไปว่า...

"เพราะเมื่อมีคนเรียกลูกว่า 'ครู' นั่นก็หมายความว่า เขา 'ยอมรับและศรัทธา' ในตัวลูก

ลูกคือผู้ที่จะ 'ชี้นำ' ให้เขาเดินต่อไปในทางเดินชีวิต 'คำสอน' ของลูกจะถูก 'จดจำและบันทึก' ไว้นานแสนนาน

เขาจะไม่โกรธ ไม่เกลียด ลูก แม้ว่า... ลูกจะ 'ตี' เขาจนต้องร้องไห้ด้วยความเจ็บปวด ตรงกันข้าม เขาจะจดจำมันไว้ดั่งเป็น 'ร่องรอยแห่งความปรารถนาดี' ที่เขาได้รับจากลูก

เขาจะ 'เคารพและศรัทธา' ต่อลูก... ทั้งนี้ไม่ใช่เพราะ...อายุของลูก ไม่ใช่เพราะ...ทรัพย์สินเงินทองของลูก ไม่ใช่เพราะ...ประกาศนียบัตรของลูก

แต่เพราะ...ความเป็น 'ครู' ของลูกเท่านั้น!

วันข้างหน้า...หากลูก ลาออกจากอาชีพ 'ครู' ไป 'ใบลาออก' ของลูกจะมีผลตามกฎหมายเท่านั้น แต่จะไม่มีผลใดๆต่อ 'ลูกศิษย์' ของลูกเลย

ทั้งนี้ก็เพราะ...สำหรับพวกเขาแล้ว ลูกคือ 'ครู' ของพวกเขา... ไปตลอดชีวิต"

แล้วแม่ก็ส่งบทกวีให้อ่านบทกวีที่ผม จดจำไว้ตลอดชีวิตการเป็น ‘ครู’ ของผม

ครูคือผู้ถึงแล้ว        ความงาม

ครองจิตอยู่ทุกยาม    เที่ยงแท้

ครองกายบ่ทำทราม   ใฝ่ต่ำ นาพ่อ

พลั้งพลาดบ่อาจแก้   กลับได้ คำ “ครู”

จงทำตนให้สมกับศรัทธาที่ได้รับ

ผมเขียนเรื่องนี้ขึ้นมา เพื่อระลึกถึง “แม่” ของผม นางวัฒนา ฟูเกียรติพงษ์ แม่ที่ทรงความเป็น ”ครูผู้ยิ่งใหญ่” ไว้ตลอดชีวิตของแม่

ผมปรารถนาให้คำสอนของ “แม่” เผยแพร่ไปถึง ครู ทุกๆคนทั่วประเทศ และให้เด็กๆรุ่นใหม่ที่กำลังจะก้าวสู่ อาชีพครู ได้อ่าน ก่อนการเข้ามาสู่อาชีพอันทรงเกียรตินี้

ทุกวันนี้… ผมยังภูมิใจในความเป็น “ครู” แม้ว่าทุกวันนี้ ลูกศิษย์ ของผมมักจะเรียกผมว่า “อาจารย์” ก็ตาม 

ผมรู้และเข้าใจดีว่า วันเวลาได้เปลี่ยนไปแล้ว พวกเขาคงสะดวกใจที่จะเรียกผมว่า “อาจารย์” หรือบางทีก็เรียกสั้นๆว่า “จารย์” มากกว่า

แต่คำว่า “ครู” ก็ยังเป็นคำที่ผมรู้สึกภาคภูมิใจทุกครั้งที่ได้ยิน และผมเชื่อว่า “ครู” อีกหลายๆคนก็รู้สึกเช่นเดียวกับผมครับ