วันพุธที่ 4 พฤษภาคม พ.ศ. 2554

Time for sale: เวลามีไว้ขาย



Time for sale: เวลามีไว้ขาย

ผู้ชาย คนหนึ่งกลับจากการทำงาน วันนี้เขารู้สึกเหนื่อยล้าและหงุดหงิดใจ กับสิ่งที่เกิดขึ้นจากที่ทำงานของเขา เมื่อเขาถึงบ้านก็พบว่า ลูกชายวัย 5 ขวบ ของเขา รอรับเขาอยู่ที่หน้าประตูบ้าน เขาก้มลงสวมกอดลูกชายคนเดียวของเขา

"คุณพ่อคับ ผมขอถามอะไรหน่อยได้ไหมคับ?" ลูกชายถาม

"ได้สิลูก...อะไรล่ะ?" เขาตอบด้วยความสงสัย

ลูกชายจึงเอ่ยถามว่า "พ่อคับ พ่อทำงานได้เงินชั่วโมงละเท่าไหร่คับ"

"พ่อจะได้เงินชั่วโมงละเท่าไหร่ แล้วมันเรื่องอะไรของแกล่ะ จะมาถามแบบนี้ทำไม"  พ่อตอบด้วยความโกรธ

"ผมแค่อยากรู้คับ พอพ่อจะบอกผมหน่อยได้ไหมคับว่าพ่อทำงาน ได้ตังค์ชั่วโมงละเท่าไหร่?"

"ถ้าแกอยากจะรู้จริงๆก็ได้ พ่อได้ชั่วโมงละ 20 เหรียญ"

"โอ้..." เด็กน้อยอุทานด้วยความผิดหวัง แล้วทำคอตกจากนั้นจึงเอ่ยขึ้นมาอีกว่า

"พ่อคับ ผมขอยืมเงินสักสิบเหรียญได้ไหมคับ?"

ผู้เป็นพ่อได้ยินดังนั้นก็รู้สึกโกรธมาก แล้วพูดอย่างเกรี้ยวกราดออกไปว่า

"นี่ถ้าถามแบบนี้ เพื่อจะยืมเงินไปซื้อ ของเล่นงี่เง่าไร้สาระของแกอีกละก็ กลับห้องไปเลย แล้วนอนซะไป"

เขา คิดอยู่ในใจด้วยความโกรธว่า ทำไมลูกถึงได้เห็นแก่ตัวนัก พ่อทำงานหนักทุกวันนี้ ก็เพื่อลูกแท้ๆ ไม่ใช่เพื่อจะมานั่งฟังเรื่องไร้สาระพวกนี้ตอนกลับบ้าน"

เด็กน้อยจึงเดินกลับห้องนอนอย่างเงียบๆ แล้วปิดประตู

อีกราวหนึ่งชั่วโมงต่อมา เมื่ออารมณ์ของพ่อสงบลง เขาก็เริ่มคิดได้ว่า "บางที ไอ้ลูกชายมันอาจจะมีเรื่องจำเป็นต้องใช้เงินจริงๆก็ได้ และปรกติเขาก็ไม่ค่อยจะขอเงินบ่อยนัก"

เขาจึงเดินไปที่ห้องลูกชายแล้วเปิดประตู "หลับหรือยังลูก" พ่อถาม

"ยังครับ พ่อ" เด็กน้อยตอบ

"พ่อ มานั่งคิดแล้ว พ่ออาจจะพูดจารุนแรงกับลูกไปหน่อย เพราะวันนี้พ่อเครียดจริงๆ เลยอาจเอามันมาลงกับลูก พ่อขอโทษนะ เอ้า! นี่เงิน 10 เหรียญที่ลูกขอ"

เด็กน้อยเด้งตัวขึ้นจากที่นอน และยิ้มด้วยความดีใจ

"โอ..พ่อคับ ขอบคุณคับ" เขาร้องเสียงดัง

จากนั้น เด็กน้อยล้วงมือเข้าไปใต้หมอน แล้วหยิบเอา เศษเงินยับยู่ยี่ ที่เขาเก็บไว้ออกมา เมื่อพ่อเห็นเข้าก็เริ่มหัวเสียอีกครั้ง เพราะเห็นว่าลูกก็มีเงินอยู่แล้วยังจะมาขอเงินจากเขาอีก เด็กน้อยนับเงินของเขาช้าๆ แล้วเงยหน้ามองที่พ่อ

"นี่ลูกก็มีเงินอยู่แล้ว มาขอพ่ออีกทำไมล่ะ?" พ่อบ่น

"ผมมีเงินอยู่แล้วคับ แต่ว่ามันยังไม่พอคับ แต่ตอนนี้...มีพอแล้วคับ" เด็กน้อยตอบ

“เงินตั้งเยอะ นี่แกจะเอาไปซื้ออะไรล่ะ?” เขาถามลูกชาย

หลังจากที่เด็กน้อยนับเงินเสร็จ ก็รวบเงินด้วยมือทั้งสองแล้วยื่นให้กับพ่อของเขา พร้อมกับพูดว่า

"นี่คับพ่อ ตอนนี้ผมมีครบ 20 เหรียญแล้วคับ ผมจะขอซื้อเวลาของพ่อสัก 1 ชั่วโมงได้ไหมคับ พรุ่งนี้พ่อกลับบ้านไวๆนะครับ ผมอยากกินข้าวกับพ่อบ้างคับ"

 
จงมอบเวลา ให้กับ คนที่คุณรัก

ลองคิดและถามตัวเองว่า ทุกวันนี้… เราให้เวลากับ ลูก บ้างหรือไม่

เราทำงานจนลืมว่า ลูก ก็ต้องการเวลาจากเรา ไม่น้อยไปกว่า นายจ้าง ของเราใช่หรือไม่

แต่ที่แย่ไปกว่านั้น ก็คือ ลูก มีเงินน้อยกว่า นายจ้าง ของเราอย่างแน่นอน เขาจึงไม่สามารถ แข่งขันแย่งเวลาของเรา จาก นายจ้าง ได้

หรือว่าเราจะต้องรอให้ ลูก เก็บเงินให้ครบ ตาม ราคาค่าตัวของเรา เสียก่อน เราจึงจะยอมมอบเวลาให้กับเขาบ้าง

อย่าให้ถึงขนาดนั้นเลยนะครับ คุณพ่อ คุณแม่ ทุกๆท่าน

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น